نقش ژنتیک و تغذیه در کمبود توجه/بیش فعالی

هدف: مطالعۀ مروری حاضر با هدف بررسی اثر ژنتیک و تغذیه از جمله اسیدهای چرب ضروری، ریز­مغذی­ها، قندهای تصفیه شده و افزودنی­های غذایی بر اختلال کمبود توجه/ بیش فعالی انجام شده است. روش: اطلاعات موجود بر اساس جستجو در پایگاه­های اطلاع رسانی pubmed، sciencedirect، scopous، google scholar بدست آمده است. یافته ­ها: عوامل ژنتیکی و تغذیه­ای، مانند افزودنی­های غذایی، قندهای تصفیه شده، اسیدهای چرب و ریز­مغذی­ها با اختلال کمبود توجه و بیش فعالی در ارتباط می­باشند. نتایج کارآزمایی­های اخیر در زمینه افزودنی­های غذایی نشان می­دهد که حذف این ترکیبات از رژیم غذایی کودکان مستعد، می­تواند نقش اساسی در کنترل و درمان افراد دارای اختلال کمبود توجه/ بیش فعالی  ایفا کند. نتیجه­ گیری: بهبود رژیم غذایی نقش مهمی در کنترل اختلال کمبود توجه/ بیش فعالی ایفا می­کند و باید به عنوان بخش مهمی از درمان در نظر گرفته شود. البته مطالعات قوی­تر از جمله مطالعات بلندمدت و استفاده از دارونما در مطالعات مداخله­ای مورد نیاز است.